Afgelopen zondagmiddag fietste ik naar de NDSM om in de stad naar een dansvoorstelling in de Stopera te gaan. Onderweg zag ik borden voor het evenement ‘Circoloco’. Zei me niets, maar ik dacht dat het vast het zoveelste festival op de werf zou zijn. Borden met pijlen hoe de leveranciers moesten rijden, borden voor de route van touringcars en borden waar de fietsenstalling was. Als een vreemde eend in de bijt hing er ook het bord: GGD vaccinatielocatie. Foutje? Zouden ze bij het plaatsen van de borden per ongeluk ook eentje van jaren terug hebben opgehangen? Ik fietste verder en ook terug in de tijd.
Want ja, ongeveer vijf jaar geleden hingen er daar ook van die borden. Het was immers volop corona en de NDSM was een vaccinatielocatie. Ik ben er een keer noodgedwongen geweest, want zonder prik mocht je niet naar het buitenland reizen. Ik zag het weer voor me. Zo’n enorme hal. Buiten verkeersbegeleiders die de automobilisten en fietsers de weg moesten wijzen, binnen en buiten beveiligers, dranghekken om de korte rij wachtenden de goede route te laten volgen, hokjes met medewerkers waar je je moest legitimeren en vervolgens weer een stuk of tien hokjes waar je de vaccinatie kreeg. Daarna een kwartier in een wachtruimte in de hoek van de hal om te kijken of je niet onwel werd. Een arts hield daar een oogje op ons. Ik dacht toen: dit kost een vermogen.
En de discussies van toentertijd kwamen weer naar boven. De voor- en tegenstanders van de mondkapjes, de min of meer verplichte vaccinatie, het nut van Nederland op slot en als klap op de vuurpijl de avondklok. Hoe de polarisatie binnen de maatschappij, maar ook binnen gezinnen, scheuren veroorzaakte. Een beetje zoals nu de discussie over het nut van de enorme bewapening om ons tegen Rusland te beschermen. Want, probeer daar maar eens een discussie met een andersdenkende over te voeren…
Bij de NDSM vaarde het pontje voor mijn neus weg, niet zo erg. Het waaide stevig, maar de zon scheen. Toen het volgende pontje arriveerde was dat niet eens helemaal vol, waarschijnlijk was het festival nog niet begonnen. Er gingen beduidend meer mensen richting de stad. Hoe anders was het vijf jaar geleden, met nagenoeg lege pontjes, omdat de scholen een tijd dicht waren, veel mensen thuis werkten en de toeristen niet naar Amsterdam kwamen.
Bij aankomst achter het Centraal schoot ik vooruit in de tijd. Er hingen spandoeken met ‘Festival ferry’ en ‘NDSM-wharf’. Moet dat nou, dacht ik. Kan toch ook in het Nederlands. Of was het een voorbode van hoe Amsterdam er over tien jaar uitziet, met alle aanduidingen in het Engels? Of, als we de doemdenkers mogen geloven, hangt er dan een spandoek met: НДСМ-верфь
Ruud van Dijk
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
Reageren op Tijdreizen? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
Amsterdam Noord Tijdreizen
