“Moet je kijken, Stien, die hebben vast de geit verkocht”. Dat was een regelmatig voorkomende uitspraak bij mijn opa en oma als er weer een buurman of buurvrouw iets nieuws had gekocht. Deze oma en opa woonden op het Gentiaanplein en waren gepensioneerd. Ze zaten een groot deel van de dag uit het raam te kijken en bestudeerden de buren. Ze hadden vaak commentaar. De kleinkinderen noemden ze opa en oma van Centie. Een verbastering van ofwel Gentiaan ofwel omdat ze het altijd over de geld (centjes) hadden.
Ieder kind heeft in principe twee opa’s en twee oma’s. Ik dus ook. De opa en oma van mijn moeders kant waren volgens mij echt in de binnenstad van Amsterdam geboren en opgegroeid maar ouders van mijn vader kwamen oorspronkelijk uit Arnhem maar waren, toen mijn vader een jaar of twaalf was, naar Amsterdam verhuisd. Ze woonden allemaal in Noord en op fietsafstand van ons huis aan de Wingerdweg in Noord.
Mijn moeder maakte vroeger veel foto’s en zo kwam ik deze toevallig tegen. Zo te zien: Een kleurrijk stel opa’s en oma’s.
Aan de radio en de foto te zien is het bij ons thuis aan de Wingerdweg en waarschijnlijk is het oudejaarsavond en dat werd in die tijd nog gevierd in de zondagse kleren. Aan de kopjes te zien is de koffie zojuist genuttigd en de metalen asbak staat al klaar en is in blijde afwachting van wat er komen gaat. Beide opa’s gingen zich bij bijzondere gebeurtenissen namelijk te buiten en rookten dan een sigaartje en de asbak wist dat. Op feestelijke dagen zoals oudejaarsavond werd dit dan meestal geserveerd met een glaasje jenever en voor de oma’s werd er dan vaak een advocaatje met slagroom klaargemaakt. Helaas is die foto zoekgeraakt of nooit genomen.
Opa Witte (links) kijkt een beetje gereserveerd maar het lijkt er toch op dat er wat te lachen valt. Het kan niet de Oudejaarsavondconference van Peter Pannekoek op de televisie zijn geweest, want die was nog niet geboren en ik ben niet zeker of wij toen al een tv hadden. Maar omdat de distributieradio op de achtergrond zo prominent in beeld is, kan het wel de Oudejaarsconference van Wim Kan geweest zijn. In 1960 was er een crisis in de politiek en Wim Kan had de naam “Uithuilen En Opnieuw beginnen” bedacht.
Tja, zo ging dat in die tijd. Mensen waren gelukkig zo te zien en daar was niet zoveel voor nodig.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
Auteur: Een Doodgewone Jongen Uit Amsterdam Noord (info om het boek te bestellen)
© 2025 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie “berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
