Ik ben de jongste uit een gezin van vijf kinderen en ben in 1949 geboren. We woonden op een bovenwoning aan de Wingerdweg in Amsterdam Noord. Het was een huurwoning van pakweg 64 m2 met drie slaapkamers waar we met zeven mensen woonden. Één slaapkamer was eigenlijk een piepkleine omgebouwde zolderkamer. Tegenwoordig vraag je je af waarom mensen in die tijd zoveel kinderen hadden, maar in de jaren na de oorlog was er niet zoveel te kiezen. Het leven was geen vetpot en voorbehoedsmiddelen waren duur en niet zo voorradig als tegenwoordig. En de pil was er nog niet. Waarschijnlijk was de lust er wel want anders waren er natuurlijk niet zoveel mensen op deze aardkloot geweest, toch?
Ik ben vrijzinnig opgevoed en op latere leeftijd kon ik over veel onderwerpen met mijn moeder praten. En in een van de gesprekken die ik met haar voerde, vertelde zij dat er niet altijd geld was om voorbehoedsmiddelen te kopen. Dus als mijn vader en moeder in een amoureuze stemming waren dan was de enige mogelijkheid de veelgebruikte maar zeker niet veilige oplossing “Voor het zingen de kerk uit”. Dat werkte soms maar niet altijd! Zo bekende mijn moeder dat ik, maar ook mijn twee jaar oudere broer er eigenlijk niet had moeten komen. Mijn moeder heeft weleens gezegd dat als mijn vader al naar haar keek ze al in verwachting raakte. Deze uitspraak heb ik altijd onthouden. Ik wist namelijk niet dat mijn moeder zo grappig kon zijn. Ik wil daar ook nog bij opmerken dat mijn moeder niet drinkt en op dat moment heel serieus was.
Dat ik wel ter wereld ben gekomen en ook nog eens met veel liefde opgevoed ben, geeft echter aan dat mijn ouders hun verantwoordelijkheid namen en ons een goede start hebben gegeven in een wereld die toen niet gemakkelijk was en nog steeds niet is. Oh ja, ze zijn 59 jaar bij elkaar gebleven totdat mijn vader in 1995 overleed. Zo lang bij elkaar is in deze tijd bijna ondenkbaar hoewel ik me opeens realiseer dat ik inmiddels ook al 53 jaar met mijn Josefien getrouwd ben. Feit is dat ik mijn ouders nog steeds dankbaar ben, want uiteindelijk gaat het erom dat je in een warm nest opgroeit en dat normen en waarden worden bijgebracht. Daardoor hebben alle kinderen zich kunnen ontplooien en zijn ze allemaal goed terecht-gekomen. En dat, lieve mensen is een mooi resultaat.
We leven tegenwoordig in een wereld waarin de huizen veel groter zijn geworden maar daarentegen zijn de gezinnen kleiner geworden. De pil is vrij verkrijgbaar en condooms liggen in grootverpakkingen in de supermarkt dus voor het zingen de kerk uit is niet meer van deze tijd.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
Auteur: Een Doodgewone Jongen Uit Amsterdam Noord (info om het boek te bestellen)
© 2025 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie “berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
