Een paar keer per jaar gingen we met onze moeder naar de stad. We, dat waren mijn twee jaar oudere broertje en ik. Het is eind jaren 50 en begin jaren 60. We woonden in Noord en De Stad betekende dat we met bus 34 naar de pont bij het Tolhuis gingen en daar het IJ overstaken naar het Centraal Station. Vervolgens gingen we met de K-bus rond het station. Dat kostte in het begin 2 cent per persoon. Soms gingen we onder het station door, maar dat was duurder dan met de bus. Ja, de NS was toen ook al commercieel bezig.
Naar De Stad was voor ons een feestje, want buiten het feit dat we dan nieuwe kleren kregen, was het protocol ook dat we daarna of een bananensplit gingen eten in de HEMA aan de Nieuwendijk of we kregen een ijsje bij de banketbakker aan de overkant. Van der Linden was in die tijd een wereldberoemde banketbakker in Amsterdam en omstreken die buitengewoon lekker ijs verkocht.
Omdat het een dure bakker was, kregen we maar één grote bol waarbij de ijslepel eerst in de echte slagroom ging en dan pas in het ijs. De bol ging vervolgens op een oubliehoorn. Het was een goddelijk ijsje waar mijn broer en ik iedere keer weer naar uitkeken. Dit steeds terugkerend uitje naar De Stad vond of voor de grote vakantie plaats of in de herfst. Aan het begin van de zomer, voordat we op vakantie gingen, omdat we nieuwe zomerkleren nodig hadden zoals een korte broek of een nieuwe blouse en meer van dat soort dingen. In de herfst gingen we voor een winterjas want in de vijftiger jaren waren er nog koude winters.
In Noord waren geen grote winkels dus moesten we noodgedwongen wel naar de stad uitwijken. Noord was in die tijd beslist nog een achtergebleven gebied, maar dat is tegenwoordig wel anders. De HEMA en C&A op de Nieuwendijk en V&D aan het eind van de Kalverstraat waren onze winkels waar we moesten slagen. De Bijenkorf lag in het algemeen boven ons budget. Wat we wel deden eind november, begin december was, kijken naar de zwarte Pieten in de Bijenkorf. De KlimPieten die wekenlang aan het touw naar boven klommen maar geen meter opschoten. Dat was best indrukwekkend waar we toch een aantal jaren naar gingen kijken. En later in december gingen we soms nog eens kijken naar de kerstetalages in de Bijenkorf.
Tja, een kind was in die tijd snel tevreden.
Een aflevering/column uit de serie: Terugdenkend aan Noord
© 2025 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
