Net als in de jaren na 1920 werden inwoners van Amsterdam – vaak tegen hun wil – gedwongen naar Amsterdam Noord te verhuizen. Het voordeel was wel dat er in Noord ruimte was. De wijken in Noord werden gebouwd naar het voorbeeld van de Engelse tuindorpen en het voordeel was dat de huizen nieuw en groter waren dan in de grote stad (aan de overkant van ’t IJ).
Daarbij hadden de gezinnen in de benedenwoningen nog eens een tuintje. Dat denk je: Wat wil iemand nog meer? En toch wilden vele Amsterdammers niet naar Noord. Veel mensen wilden er nog niet dood gevonden worden, was een veel gehoorde uitspraak.
Datzelfde fenomeen van een tekort aan huizen deed zich opnieuw voor eind jaren 60/ begin jaren 70. Er werden in Amsterdam en zelfs in Noord ter weinig nieuwe huizen gebouwd voor de gezinnen van de “babyboomers”. Voor de duidelijkheid: Babyboomers zijn de kinderen die na de oorlog in grote getalen geboren zijn. Opnieuw kwam er dus een grote volksverhuizing op gang. Inwoners van heel Amsterdam werden nu gedwongen uit te wijken naar de zogenaamde “overloop gemeenten” maar velen wilden daar eigenlijk niet naartoe. Toch werden er in rap tempo hele wijken uit de grond gestampt in o.a. Zaandam, Purmerend, Alkmaar maar ook in Hoorn.
Toen wij eind 1971 in Amsterdam aan het zoeken waren naar woonruimte, kwamen wij er heel snel achter dat die niet tegen een betaalbare huur te vinden was in Amsterdam dus zijn wij noodgedwongen uitgeweken naar een “overloop gemeente”. Eerst een paar jaar in Purmerend en vanaf 1975 wonen wij in Hoorn. En hoewel ik een geweldige jeugd heb gehad in Noord heb ik tot op de dag van vandaag geen spijt van deze stap gehad. Toen mijn Josefien en ik in 1975 in Hoorn kwamen wonen, was Hoorn kleiner dan Amsterdam Noord. Hoorn was in het begin dus nog een beetje een dorp zoals Noord dat was in mijn jeugd. Zo ervaarden wij het in ieder geval. Ik kon in mijn jeugd gewoon op straat spelen en ik heb daardoor een geweldige jeugd gehad. Onze kinderen zijn in Hoorn opgegroeid en hebben in hun jeugd ook weer de ruimte gehad om op straat en op de vele speelveldjes te spelen en hebben daarom ook een fijne jeugd gehad.
Noord is inmiddels een stad op zichzelf. Ik heb gelezen dat het moet uitgroeien tot het grootste stadsdeel van Amsterdam en dat is nu ook al een beetje te zien. Blijft dat ik nog vaak terugdenk aan mijn jeugd in Amsterdam Noord maar dat ik toch blij ben waar ik nu woon! Dat is eigenlijk hetzelfde als al die Amsterdammers die in de jaren 30-, 40- en 50-tiger niet naar Noord wilden verhuizen maar die achteraf stiekem hebben gedacht:
“Noord was zo gek nog niet”.
“De geschiedenis herhaalt zich” is een aflevering/column uit de serie: Terugdenkend aan Noord
© 2025 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
AmsterdamNoord.com De geschiedenis herhaalt zich
