Ongeveer twee jaar geleden kocht ik een elektrische fiets. Had de aanschaf tijden voor me uitgeschoven, tenslotte was ik nog niet zolang 60+ en kon ik nog jaren toe met mijn toerfiets. Dus fietste ik regelmatig met mijn vriendin naar haar caravan op camping De Fransche Kamp in het bos bij Bussum, zij fluitend op haar elektrische fiets en ik zwoegend op mijn toerfiets achter haar aan. Toen ik er dan toch eentje kocht, dacht ik: had ik veel eerder moeten doen. Wat een feest, zo’n fiets.
De afgelopen tijd was het mooi weer en verbleven we veel op de camping. Mijn vriendin gaat vaak voor een langere tijd, door mijn bezigheden in Amsterdam ga ik dan in mijn uppie op en neer. Een tochtje naar Bussum duurt ongeveer twee uur.
In het weekend maakt het niet zoveel uit hoe laat ik van huis vertrek, tenslotte gaat er elke 10 minuten een pontje van de NDSM naar het Centraal. Vaak is het er tamelijk druk, door de rommelmarkt bij de NDSM, een festival of door toeristen die en masse Noord hebben ontdekt. Achter het Centraal lijkt het een mierenhoop van mensen, dan in een file van fietsers onder de oostelijke spoorwegtunnel door en vervolgens linksaf de Prins Hendrikkade op. Na een kwartiertje bereik ik de rust van het Amsterdam-Rijnkanaal.
Langs het kanaal is het wel druk met hardlopers en fietsers. Mensen op gewone fietsen zie je er haast niet, het merendeel gaat elektrisch of op een racefiets. Het heeft iets van een fietssnelweg. Met mijn 25 kilometer per uur ben ik dan ook lang niet de snelste. Ter hoogte van de Nescio, de verbinding tussen Diemen en IJburg, neem ik vaak een pauze. Ik ben van de pontjes, maar deze brug vind ik mooi. Slank en elegant.
Daarna verder richting Weesp, op naar de lelijke en gemene spoorbrug over het kanaal richting dit stadje. Lelijk, omdat het gewoon een enorme hoop staal is. Gemeen, omdat de beklimming steil is. Om het fietspad naast het spoor te bereiken moet je eerst vanaf het kanaal naar rechts en na honderd meter via een bocht van 180 graden naar links. Goed te doen met mijn elektrische fiets, maar veel mensen op een gewone fiets moeten afstappen en verder lopen. (Zal het in de toekomst ook zo gaan bij de oostelijke fietsbrug over het IJ?)
De mooiste brug onderweg is onmiskenbaar de Lange Vechtbrug in Weesp. Dat is een oude, houten ophaalbrug. Staat vaak open om de pleziervaart door te laten. Een bankje naast de brug is onze/mijn favoriete pauzeplek. Het is lekker om daar te zitten, de brug en de huizen aan het water geven het idee terug te zijn in de tijd.
Naar de camping is het dan nog een half uur. Mooi fietsen op de dijk langs de Vecht, op een fietspad door natuurgebied het Naardermeer en tenslotte een stukje door het bos. Daar is het stil, zo stil. Een groot contrast met de hectiek bij de pontjes en in de stad. Het enige rumoer komt van de vogels die dagelijks een concert verzorgen.
Ruud van Dijk
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
Reageren? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
