Mijn oudste zus had al enkele vriendjes versleten voordat zij Meindert leerde kennen. Een van de eersten was een jongen die zij had ontmoet tijdens vakantie op Ameland. Ben heette hij. Ben was zo gek op mijn zus dat hij op zekere dag bij ons in Amsterdam Noord voor de deur stond. Helemaal vanuit volgens mij het noorden van het land. De lieverd!
Mijn zus raakte echter volledig in paniek want wat moest zij met dit vakantievriendje? Die zijn toch alleen voor in de vakantie? Toch werd hij die dag liefdevol opgenomen in de familie maar slechts voor één dag. Mijn moeder gaf hem koffie of thee en vervolgens heeft mijn zus hem duidelijk gemaakt dat zij niets voor hem voelde. Een vakantievriendje is alleen voor de vakantie, toch? Ben is dus op zeker moment weer vertrokken. Later bekende mijn zus dat zij vooral afknapte op de schoenen die hij die dag aanhad. Suède puntschoenen. Dat kon echt niet! Dus dáááág Ben!
Toen kwam Alfons. Hij woonde in Haarlem en werkte voor de Cornucofabriek. Dat was een soort zoutje dat in die tijd net een beetje in de belangstelling kwam. Het leek op popcorn maar toch weer net niet. Je had ze in de smaken pinda en kaas. Ze werden bij ons bijzonder populair op de zaterdagavond, zittend voor de televisie en knabbelend op deze Cornuco’s. Het was best verslavend.
Het busje van Fons zat vol met zakken en dozen Cornuco’s. Hij reed heel Noord-Holland rond om deze lekkere zoutje aan de man (lees bedrijf) te brengen. Als hij bij ons op zaterdagavond langskwam om mijn zuster op te halen, bracht hij altijd een grote plastic zak van deze Cornuco’s mee. Onze zaterdagavond was dan weer goed hoewel we er wel oranje vingers aan over hielden. Mijn zus was ook blij op zaterdag want die ging vervolgens lekker op stap. Saturday Night At The Movies.
Helaas was Fons niet echt monogaam. De Cornuco-boy ontmoette bij het uitrijden van de zoutjes door heel Noord Holland veel andere jonge vrouwen en daar kon hij schijnbaar moeilijk van afblijven. Net als wij overigens van de cornuco’s. Uiteindelijk komt overspel natuurlijk altijd uit en toen was het dus over met deze Alfons. Gezien zijn verdiensten ging hij voor ons de geschiedenis in als “Vieze Fonsie”.
En zo kwam Meindert in beeld. Hij kwam oorspronkelijk uit Zaandam maar had praatjes alsof hij in Amsterdam geboren was. Hij was brutaal en leek overal een oplossing voor te hebben. Volgens de verhalen die hij vertelde, had hij in de paarden gewerkt. Hij was jockey geweest en reed wedstrijden maar toen hij mijn zuster leerde kennen al niet meer. Daarom kon hij zich dus volledig concentreren op mijn oudste zus Tine. Hij reed in oude auto’s maar dat was normaal in die tijd want wie kon zich permitteren om in een nieuwe auto te rijden?
Meindert werkte als zetter bij het Algemeen Handelsblad en eerlijk is eerlijk hij heeft mij als jongen van 15 aan mijn eerste echte baan op de boekhouding van de krant geholpen. Na enige maanden gingen zij zich officieel verloven. Dat feest moest plaatsvinden bij ons thuis aan de Wingerdweg in Amsterdam Noord. De vader van Meindert en zijn vriendin, tante Eef waren ook uitgenodigd. Omdat zij geen eigen auto hadden, werd afgesproken dat Meindert deze mensen zou ophalen met de VW Kever van mijn vader. Ergens in Oost. Ik mocht mee.
Er lag sneeuw maar de wegen waren verder goed begaanbaar. Nadat we onze lading in Oost opgepikt hadden (een grote man en een zwaarlijvige tante Eef), reden we vrolijk over de Schellingwouderbrug terug naar Amsterdam Noord. Opeens klonk een een hard en schurend geluid en kwamen er vonken vanonder de auto. De auto schokte en stopte daarna bijna meteen.
de trots van mijn vader
hier nog met vier wielen
Op hetzelfde moment werden we aan de rechterkant ingehaald door een autowiel. Het bleek het rechter achterwiel te zijn van mijn vaders VW kever. Waarschijnlijk waren de wielmoeren niet goed aangedraaid …… of was de Kever te zwaar beladen! Gelukkig was Meindert een handige en doortastende jongen en beslist niet voor één gat te vangen. Het wiel werd uit de berm opgevist, het spatbord werd in vorm gebogen zodat deze niet meer tegen het wiel kon aanlopen. Vervolgens werd het wiel weer gemonteerd en werden de moeren weer aangedraaid. Zo deden we dat in die tijd! We zijn wel enigszins geschrokken naar huis gereden en hebben alsnog met enige vertraging de verloving van mijn zus en vriend gevierd.
De auto is de weken erna door mijn vader gerepareerd. Met speciale autoplamuur werd het spatbord aangesmeerd en bewerkt en geschuurd maar je bleef duidelijk zien dat er een schade was geweest.
Na een tijd namen mijn ouders dan ook afscheid van de VW Kever. In 1962 zijn mijn zus en Meindert op een winterse dag in februari getrouwd. Overigens liep het huwelijk van mijn zus na een aantal jaren ook schade op en zijn ze uiteindelijk gescheiden. Volgens mijn herinneringen was de reden dat er iemand een scheve schaats gereden had.
Dit is een bewerking uit het boek “Herinneringen Van Een Doodgewone Jongen Uit Amsterdam Noord“.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2023 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry of via Facebook
AmsterdamNoord.com Verloving
