DWV blijft amateurvereniging

Gerrit Homan is in de jaren na de oorlog de uitblinkende midvoor bij DWV. Links Klaas Ooms, de bankzitter van Oranje. De cartoons zijn van Bob Uschi en komen uit de beeldbank van HCAN.

Vast agendapunt op de jaarlijkse ledenvergadering is het decoreren van clubgenoten. De leden die veel voor DWV hebben betekend, worden lid van verdienste of zelfs erelid. De vergadering beloont de onderscheiden DWV’ers altijd met een ovationeel applaus.

Op 10 juni 1950 promoveerde DWV, 38 jaar na de oprichting in 1912, naar de eerste klasse door OSV en Zeeburgia te verslaan in de nacompetitie. Loek Bertels in zijn jubileumboek: ‘Dolle vreugde in Amsterdam-Noord, bij de pont afgehaald door het Waterlandsch Fanfare Corps volgt een triomftocht door het noordelijk stadsdeel en ‘s avonds een spontane feestavond in het clubhuis welke tot aan het ochtendgloren voortduurt.’

DWV werd in het seizoen 1950-1951 ingedeeld in de eerste klasse A met opponenten als ADO, Blauw-Wit, Haarlem, Hermes DVS, KFC en de Volewijckers. Sterke tegenstanders en DWV degradeerde dan ook weer meteen. In 1952 eindigde DWV als tweede in de tweede klasse, achter Volendam. In het seizoen 1954-1955 speelde DWV alweer in de eerste klasse.

Slecht ging het niet: DWV telde 13 seniorenelftallen die ‘s zondags speelden op het complex langs de Leeuwarderweg. Het 40-jarig jubileum, in 1952, werd gevierd in hotel Krasnapolsky.

Dries de Boorder werd in 1956 tot erelid benoemd. Loek Bertels over De Boorder: ‘Als er één persoon voor de titel mr. DWV in aanmerking komt is het Andries Pieter de Boorder. Geboren op 30 augustus 1915 in het nog zelfstandige Nieuwendam komt hij reeds op jeugdige leeftijd in het elftal van Fred Pagnam. Dries ontpopt zich als het prototype (stopperspil) van het door Pagnam geïmporteerde W-systeem.’ (Het W-systeem heette ook wel stopperspilsysteem.)

‘Na zijn actieve periode gaat hij zich als jeugdsecretaris bezig houden met de jongere DWV’ers.’ De Boorder is referendaris bij de Rijksbelastingen, maar blijkt een geboren pedagoog te zijn. DWV kan bovendien te allen tijde een beroep doen op Dries als bestuurslid, ceremoniemeester bij recepties en niet te vergeten onbezoldigd oefenmeester van de A-selectie.

Tijdens een buitengewone ledenvergadering op 28 februari 1955 stond er maar één onderwerp op de agenda: kiest DWV voor profvoetbal? Voorzitter Tinus Hartzuiker wees professionalisme resoluut van de hand. De voorzitter vond HFC, HVV, Quick, UVV en AFC prima tegenstanders. De spelers van het eerste en tweede elftal waren voorstander van betaald voetbal, maar zij vormden een minderheid. DWV behield de amateurstatus.

Tinus Hartzuiker was 23 jaar toen hij op 8 mei 1933 tweede secretaris werd van het DWV-bestuur. In 1945 werd hij voorzitter. Karel Lotsy, voorzitter van de KNVB, was onder de indruk van de kwaliteiten van Hartzuiker en vroeg hem zitting te nemen in de financiële commissie van de KNVB. Mr. Jan Visser, ook DWV-bestuurder, stapte in de reglementscommissie van de KNVB. Beide DWV’ers deden dat als vrijwilliger.

Voorzitter Tinus Hartzuiker werd 10 mei 1958 een receptie aangeboden. Dertig sprekers gaven hem complimenten. Van KNVB-voorzitter A.L.M. Schröder kreeg Hartzuiker het bondsinsigne opgespeld. Jo Jaspers, voorzitter van de AVB, benoemde hem tot bondsridder. Medebestuurder mr. Jan Visser bood Tinus namens DWV een bureau aan. Een paar weken later verleende de algemene ledenvergadering Hartzuiker het erelidmaatschap. In 1961 trad het voltallige bestuur echter af.

Voorzitters DWV:
Tinus Hartzuiker, 1945-1961
Jaap Drenthe, 1961-1968
Roef Bakker, ad interim, 1968
Roef Bakker, 1969-1995 (erevoorzitter)
Otto Bakker, 1995-1999
Ruud Molenmaker, 1999-2002 (einde jubileumboek Loek Bertels)

Bron:
• Loek Bertels. Negentig jaar DWV, 1912-2002. Van Nieuwendammer dorpsclub tot toonaangevende amateurvereniging

© Albert van der Vliet. Op deze publicatie berust auteursrecht. Zie Colofon.

Op de hoogte blijven van toekomstige artikelen in deze serie?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief