Ik had hem al tientallen keren gezien. Dan wachtte hij op het pontje bij de NDSM of op het pontje achter het Centraal Station. Vaak rookte hij een shagje terwijl hij op het bagagerek van zijn fiets zat. Vanaf het Centraal had hij ‘s avonds soms ook een blikje bier in zijn hand. Als ik dat zag, dacht ik: die komt vast van zijn werk en rust nu even uit. Gisteravond zag ik hem weer. Zonder shag of bier. En ik vond dat hij er gezond uitzag. Ik ging naast hem staan en zei hem gedag. Hij herkende mij vast ook en groette me terug. Het blijkt een man van weinig woorden, maar het gaat wel ergens over… Enkele maanden geleden was hij op een dag vroeg wakker geworden. Na weer een avond met teveel drank. En hij had bedacht: zo kan het niet langer, stoppen Bas, echt stoppen met drinken. Hij had zich dezelfde dag nog via de huisarts aangemeld bij de Jellinek en was na een maand al in therapie. Hij had gemerkt dat het kon. Gewoon, niet drinken. Tijdens de detox van een week was het ook de bedoeling dat hij niet rookte. Daar kreeg hij nicotinepleisters voor. Hij dacht dat hij na die week wel weer zou beginnen, maar hij kon goed zonder shagjes. Dat verbaasde hem. Na bijna vijftig jaar roken nauwelijks nog trek en die trek verdween ook weer na een paar tellen. Niet drinken vindt hij in tweede instantie een stuk moeilijker. Soms zoveel zin en daaraan gewoon maar toegeven. Dan gaan weer even de remmen los. Laatst was hij zelfs drie dagen bijna achter elkaar dronken. Hij zucht. Hij weet dat hij het kan. Dat hij gelukkiger is zonder drank. Maar het is wel een hele klus. Ruud van Dijk |
|||||
|
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
|
|||||
| Reageren? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen? |
