Terug denkend aan Tuindorp is me vooral bijgebleven dat de wijk zo ver van de rest van Amsterdam-Noord lag en dat er rondom nog zoveel onbebouwde ruimte was. Tussen Terrasdorp, waar wij woonden en de NDSM lag flink stuk weiland waar ’s zomers altijd koeien graasden. Soms ontsnapten er een paar die dan ’s morgens in de achtertuinen stonden. Er waren kleine sloten waar we in het voorjaar kikkerdril vonden. Aan de kant van Zijkanaal I was een groot stuk moerassig land met hier en daar zelfs drijfzand. Aan de overkant bij Kadoelen lag soms een oud schip dat gesloopt werd. Met een zelf gemaakt vlot voeren we dan naar de overkant en zagen we door de patrijspoorten een stuurrad en kompas met veel koper en hier en daar oude kaarten. Dat waren spannende momenten.
Achter de dijk strekte zich lintdorp Landsmeer in noordelijke richting uit. Dokter Van Buuren had er zijn praktijk in het overal door weilanden omgeven land. Iets westelijker, bij de Oostzaner Overtoom, kon je bij Bodemeijer een roeiboot huren voor een gulden per dag. Je roeide via het Twiske naar de Westplas. Al na een paar honderd meter was er geen huis meer te bekennen en hoorde je in het voorjaar een concert van talloze weidevogels.
Terrasdorp werd pas aan het begin van de jaren vijftig gebouwd op het Hoge Land. De naam dankte het aan enige terrasjes bij het Ananasplein en nog enige andere plekken met hoogteverschillen. De Terrasdorpers noemden het ‘tuttifruttidorp’ naar de fruitnamen van de straten. Het Ananasplein was het ´winkelcentrum´ waar de melkboer 12 kinderen had en Sinterklaas dagen lang bij speelgoedwinkel Minus zat. Eén keer per jaar was het feest wanneer er kermis was op het plein. Zelfs uit het ouwe Tuindorp kwamen ze dan de kluft op voor rondjes in de draaimolen, superzoet snoepgoed en gokken voor een teddybeer.
In Terrasdorp ging bijna iedereen naar de Terrasdorpschool waar voor velen juf Offenberg en meester Van Dusschoten een begrip waren. Het was een sfeervolle ´noodschool´, die al twee maal een andere plek in de wijk had gekregen. In 1960 maakten de leerlingen de overstroming van dichtbij mee; het water kwam tot nauwelijks 200 meter van het schoolgebouw.
Het plantsoen bij de Citroenenstraat werd als het vroor met tuinslangen van een laag water voorzien, waardoor een kleine ijsbaan ontstond; dolle pret voor de buurt. Na Oud en Nieuw werden uit de wijde omgeving kerstbomen verzameld om een groot vreugdevuur te maken.
Van het geld dat ik met een krantenwijk verdiend had kocht ik een drumstel en met enige jongens uit de buurt ontstond spontaan een bandje. We oefenden in mijn slaapkamer en dat zal de buurt ongetwijfeld geweten hebben ook al waren er nooit klachten.
© 2019 Ruud Borman. Op deze publicatie berust auteursrecht. Zie Colofon.
Overzicht alle afleveringen Tuindorp Oostzaan, een bijzondere geschiedenis.
Ruud maakt deze serie geheel op eigen titel.
Reageren? Wij gaan nog een contactformulier aanmaken waar u Ruud kunt bereiken. Voor nu kunt u contact met de redactie opnemen via de link onderaan de website. Wij sturen dan uw mail door.
Op de hoogte blijven van toekomstige artikelen in deze serie?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
Amsterdam Noord herinneringen
